Bosschuiven zijn iets bewerkelijker:
de boring moet met een ruimer zuiver rond worden geruimd.
De schuif zelf moet met een lopende schuifpassing door de boring kunnen schuiven maar mag niet lekken, zuigerveren zijn daarom noodzakelijk.
In de voering van de bosschuif moeten alle stoompoorten rondom worden geboord, de opbouw van het cilinderblok met schuifkast is dus totaal anders, in feite kun je al niet meer van een schuifkast spreken.
De opbouw van een cilinderblok met een bakschuif is zo veel eenvoudiger dat men toch daar vaak voor kiest in plaats van een cilinderblok met bosschuiven.
Bosschuiven hebben natuurlijk wel voordelen:
de schuif is ontlast, dwz dat de stoomdruk geen druk uitoefent op de schuid waardoor deze zwaar gaat lopen, dit is bij een bakschuif wel het geval.
de doorlaat is veel groter, rond om ,en bij een bakschuif niet.
Er is minder smoring bij openen en sluiten, dit werk economischer.
Smering is wel erg belangrijk bij bosschuiven.
En bosschuiven zijn ideaal te gebruiken bij oververhitte stoom.
In het groot bedrijf konden bakschuiven met oververhitte stoom door de hoge stoom temperatuur nog wel eens krom trekken, bosschuiven kennen dit nadeel niet.